Kendimle barışık olmakta güçlük çekiyorum. Sürekli olarak kendi hatalarımı düşünüyor ve kendimi eleştiriyorum. Kendimle ilgili olumsuz düşüncelerle boğuşmak beni yoruyor ve mutsuz ediyor. Kendi iç dünyamızla uyum içinde yaşamak, bazen yaşamın en zorlu mücadelelerinden biri haline gelebilir. Özellikle hatalarımıza odaklandığımızda, eleştirilerin ağırlığı altında ezildiğimizde, bu yolculuk daha da karmaşık bir hal alır. Ancak, kendimizle barışmak mümkün ve gereklidir. Kendinle barışmanın temelinde, hatalarını kabul etmek yatar. İnsan olmanın doğası gereği hatalar kaçınılmazdır. Ancak, bu hataları sürekli düşünmek ve kendini yargılamak yalnızca içsel huzurunu baltalar. Hatalarını birer öğretmen olarak görmek, onları bir yük yerine bir fırsat olarak değerlendirmek daha sağlıklı bir bakış açısı sunar. Kendine şunu söylemeyi alışkanlık haline getir: “Hatalarım benim parçam, ama beni tanımlamıyorlar. Onlar sayesinde büyüyor ve öğreniyorum.” Şefkat, yalnızca başkalarına değil, kendine de ...
Huzurlu yürek, mutlu aile; Sadakatli eş, güvenli nesil; Umutlu çocuk, sıcak iletişim diyorsanız,Hayata koşun!